بررسی تأثیر آموزش به روش شبیه‌سازی بر عملکرد پرستاران در احیای نوزادان در بیمارستان فریده بهبهانی

زمینه و هدف: کارکنان پرستاری با یادگیری اصول صحیح احیای نوزاد، می‌توانند از آسفیکسی و مرگ نوزادان جلوگیری نمایند. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش به روش شبیه‌سازی و فیلم برداری به طور همزمان بر عملکرد پرستاران در احیای نوزادان انجام گردید. روش کار: در این مطالعه تجربی، 40 نفر از کارکنان پرستاری با استفاده از روش تصادفی‌سازی ساده به تیم‌های دو نفره تقسیم شدند. سطح دانش قبل و بعد از مداخله با آزمون کتبی بررسی گردید. محیط شبیه‌سازی و سناریوسازی جهت بررسی عملکرد قبل و بعد از مداخله، مورد استفاده قرار گرفت و فیلم‌برداری در تمام مراحل احیا از تیم‌ها انجام شد. قبل از آموزش هر تیم، گروه آزمایش فیلم خود را مشاهده نمود و از طریق تحلیل خطاها، تمرین بر مانکن و مشاهده فیلم آموزشی احیا (٢٠١١) آموزش دید و سپس دو مربی آموزش دهنده احیا به فیلم‌ها به صورت دو سو کور با چک‌لیست استاندارد نمره‌ دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های Independent t، Paired t، اندازه‌های تکراری و ضریب همبستگی Pearson در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: سطح دانش گروه شاهد و آزمایش به ترتیب 9 و 10 نمره افزایش یافت که این اختلاف معنی‌دار نبود (830/0 = P). در حیطه عملکرد نیز قبل از آموزش تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (109/0 = P)، اما یک ماه پس از آموزش، وجود اختلاف معنی‌دار بین عملکرد دو گروه (001/0 > P)، تأثیر آموزش در گروه آزمایش را نشان داد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که استفاده از شبیه‌سازی و فیلم‌برداری به طور هم‌زمان برای آموزش، تأثیر بیشتری در فرایند یادگیری خواهد داشت. پس بهتر است برای آموزش از هر دو روش استفاده گردد تا تأثیر بیشتری داشته باشد.